menu
Het is 2019….
We zijn al een tijdje loopmaatjes. We kennen elkaar van gezicht van de basisschool, maar door de loopgroep in contact gekomen en sindsdien onafscheidelijk.
Wonen beiden in Zevenhuizen, houden van dezelfde humor en hebben dezelfde interesses. We trainen geregeld samen, delen trainingen en houden elkaars voortgang nauwlettend in de gaten. Ook richting de marathon van 2019 liepen we zoveel mogelijk samen met als doel allebei een toptijd te lopen (voor ons doen). Mijn doel was om voor het eerst de 4 uur barrière te doorbreken. De duurlopen van 30+ langs de Rotte en ook de interval trainingen ’s avonds in het donker langs de molens met onze hoofdlamp op tot schrik van de alle konijntjes daar. Alle trainingen, duurlopen en mentale steun deelden we samen.
Eindelijk na een lange en zware voorbereiding was het zover. DE MARATHON. Mijn loopmaat had toegang geregeld voor het NN runnershome in het Nationale Nederlanden gebouw op de Weena, wat echt perfect paste bij onze voorbereiding. Niets stond ons nog in de weg om een topprestatie te leveren. Op naar de start, helaas niet in hetzelfde startvak. Hij 1 vak voor mij.
Na “You never walk alone” van Lee Towers gingen we van start op deze veel te warme dag. En na een natuurlijk veel te enthousiaste start waren die laatste 35 km echt killing. Eindelijk na 3:57:53 kwam ik over de finishlijn op de Coolsingel.
Ik kon mijn geluk niet op tot ik mijn loopmaat zag die mij stond op te wachten en al op z’n telefoon stond te kijken waar ik bleef. Wat bleek? Hij had een offday waardoor ik voor het eerst in een wedstrijd sneller was dan hij. Het eerste wat hij zei hij tegen mij: “Dit is de laatste keer dit jaar dat jij van mij wint anders neem ik je mee uit eten”
Inmiddels is er een echte strijd gaande tussen ons en dat bevalt ons beide prima. De ene keer wint hij, de andere keer ik. Zo blijven we scherp. Hierdoor zijn we nog gemotiveerder om te presteren in wedstrijden. Dit heeft echt geleidt tot snellere tijden van ons beiden.
Maar toen die ene dag dat weer eens gezellig samen liepen te lopen gebeurde het ondenkbare……….Mijn loopmaat vertelde dat hij ging verhuizen naar Brabant. En binnen twee maanden was hij vertrokken… Dat was echt balen natuurlijk, hoe nu verder? Maar loopmaatjes als wij zijn hebben we de afspraak dat we minimaal elke maand eenkeer een lange duurloop samen doen. De ene keer in Brabant en de andere keer hier of elders in het land.
Zo zet hij wel eens een parcours uit in het Mastbos in Breda, een mooie loop door Etten Leur of in de bossen in Loon op Zand. De andere maand lopen we hier in de buurt. Afgelopen jaar beiden druk geweest met werk, opleidingen en in de vervelende corona tijd iets minder kunnen afspreken dan we wilden. Ook ben ik afgelopen oktober getroffen door lichamelijke klachten en afgevoerd met de ambulance waardoor ik een paar maanden wat heb lopen tobben met mijn gezondheid. Gelukkig ben ik weer helemaal de oude.
Wij zijn volgens mij beiden weer toe aan een echte wedstrijd om elkaar het leven zuur te maken. Het doel was om tijdens de Nesseloop van dit jaar het gevecht aan te gaan tegen elkaar, maar door corona gaat de Nesseloop niet door. Maar hebben wij besloten om toch samen het 10 km parcours zo snel mogelijk te gaan afleggen deze dag. Spandoeken en drankposten zijn welkom evenals muziek en supporters
Geluk aan iedereen en hopelijk tot snel allemaal.
George .